ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
Ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος υδραυλικός που ήρθε να επισκευάσει το πλυντήριο ούτε καν ρώτησε «θέλετε απόδειξη;». Είπε μόνο «50 ευρώ παρακαλώ», πήρε το χαρτονόμισμα, ευχαρίστησε και εξαφανίστηκε. Στο καφέ των Αμπελοκήπων, η σερβιτόρα που της παρήγγειλα «ένα τσάι για έξω» αντάλλαξε τα 2 ευρώ μου μ’ ένα αδιάφορο «ευχαριστώ!». Και ο μάστορας που ήρθε να συντηρήσει τα air condition ούτε διανοήθηκε να βγάλει το μπλοκάκι των αποδείξεων. Αντί γι’ αυτό, έψαξε για ρέστα στο βάθος της τσέπης του, υποδέχθηκε με χαρά το πουρμπουάρ «να μείνει και κάτι για το μικρό που σε βοηθάει» και το μόνο που μου έδωσε ήταν ραντεβού για την επόμενη χρονιά.
Καθώς η «επίθεση» των εφοριακών συνεχίζεται και η κρίση δεν λέει να χαλαρώσει, όλο και περισσότεροι επαγγελματίες αποφασίζουν να παίξουν «θάρρος ή αλήθεια» με την εφορία στον ρόλο του αντιπάλου, ελπίζοντας πως κανείς από τους πελάτες τους δεν θα μπει στον κόπο να ξεσκεπάσει τη φορολογική τους μπλόφα. «Μα έτσι που τα έχουν κάνει, δεν θα μου μένει τίποτα στο χέρι αν κόβω αποδείξεις για τα ιδιαίτερα!», λέει η μεσόκοπη καθηγήτρια που ρωτάω για το θέμα με το θάρρος της γνωριμίας ετών.
Δικαιολογίες, πάντα υπάρχουν πολλές. ………..
πηγή : η Καθημερινή (άρθρο)