Ο Εμμανουήλ Κριαράς στο σπίτι του, στη Θεσσαλονίκη, την άνοιξη του 2007, φωτογραφημένος από τον Αλέξανδρο Αβραμίδη. Τότε, έκλεινε τα 101. Εως το τέλος του διατηρούσε μια θαυμαστή διαύγεια σκέψης.
«Ζωή είναι να πράττεις το καθήκον σου. Οταν ακούς ό,τι σου λέει η φωνή σου. Οχι τα αυτιά. Και η ειλικρίνεια. Ο εσωτερικός μας εαυτός, κατά το δαιμόνιο του Σωκράτη, είναι αυτός που υπαγορεύει τις πράξεις μας. Ζωή για μένα είναι να γράφω και να κηρύττω. Δάσκαλος γεννήθηκα, δάσκαλος παρέμεινα και δάσκαλος θα πεθάνω». Στριφογυρίζουν ακόμη στο μυαλό μου οι τελευταίες λέξεις του Εμμανουήλ Κριαρά, η σύνοψή του για τη ζωή όπως μου την κατέθεσε λίγους μήνες πριν τον εγκαταλείψει το σώμα του. ………….
πηγή : η Καθημερινή (άρθρο)