Από τους Ναρόντνικους στη Λατινική Αμερική, την ελληνική κρίση και την ευρωπαϊκή ακροδεξιά
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ
Η δημόσια τοποθέτηση ενός βουλευτή με μία φρατζόλα ψωμί ανά χείρας είναι λαϊκισμός; Οι πανηγυρικοί τόνοι ενός αξιωματούχου γύρω από ένα στατιστικό επίτευγμα εν μέσω κοινωνικής αποσύνθεσης; Η κρίση ισούται με προβλήματα και οι λύσεις απαιτούν νηφαλιότητα που σημαίνει υπέρβαση από όλες τις πλευρές της ελληνικής κοινωνίας.
Θάνος Βερέμης (Καθ. Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστήμιο Αθηνών): Λαϊκισμός είναι να θεωρείς τον μέσο όρο ευφυΐας, ικανότητας πάσης μορφής, ως τον επιθυμητό στόχο μιας πολιτικής. Δηλαδή να θεωρείς ότι η κοινωνία οφείλει να αποβλέπει στον μέσο όρο και όχι στην αριστεία, η οποία θεωρείται ένα είδος προνομιακής τάξης από τους λαϊκιστές. ……….
Απόσπασμα από την τοποθέτηση του κ. Βερεμή : ….Ο λαϊκισμός έχεις τους μύθους του, οι οποίοι καλλιεργούνται συστηματικά: «Κάποιοι μας υπονομεύουν, κάποιοι μας μισούν. Γιατί η ζωή μας είναι ωραία, είναι λεβέντικη. Περνάμε καλά, είμαστε ξύπνιοι και μας μισούν γιατί περνάμε τόσο καλά. Εκείνοι οι Γερμανοί, ας πούμε, μέσα στη δικιά τους απομόνωση. Διότι εμείς είμαστε θαύμα, περνάμε καλά, ξέρουμε πώς να ζήσουμε, είμαστε ευχάριστοι, είμαστε ωραίοι κ.ο.κ.». Οι μύθοι του λαϊκισμού βασίζονται στην αντιπάθεια και την υπονόμευση των άλλων, στη λογική: «αν δεν υπήρχαν αυτοί που με εχθρεύονται, εγώ και οι εξυπνάδες μου θα ήμασταν πρώτοι». …………. (διαβάστε όλο το άρθρο).
Γιάννης Σταυρακάκης (Καθ. Πολιτικής Φιλοσοφίας Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Επικεφαλής του προγράμματος Populismus): Χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός «λαϊκιστή» είναι η ανευθυνότητα και η δημαγωγική στάση, που όμως δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο όσων μιλούν εξ ονόματος του λαού, αλλά μπορεί να χαρακτηρίζουν εξίσου και όσους υποστηρίζουν ελιτίστικους, τεχνοκρατικούς ή άλλους «αντιλαϊκιστικούς» προσανατολισμούς.
Λεξικό Γ.Μπαμπινιώτη
1. Η ιδέα σύμφωνα με την οποία οι επιθυμίες και οι πεποιθήσεις των λαϊκών μαζών αποτελούν βάσιμο οδηγό πολιτικής δράσης 2. Πολιτικό κίνημα με βάση συνήθως το αγροτικό τμήμα μιας κοινωνίας, που αποσκοπεί στην ικανοποίηση λαϊκών συναισθημάτων και προσδοκιών 3. Ο έπαινος και η κολακεία των αδυναμιών και των ελαττωμάτων του λαού, καθώς και η υιοθέτηση επιχειρημάτων ή θέσεων που ευχαριστούν τον λαό (και γενικότερα τους πολλούς), χωρίς όμως να τον ωφελούν, με σκοπό την εξασφάλιση της εύνοιάς του.
……………………
πηγή : Ναυτεμπορική (άρθρο)